บอร์ด ความรัก,ถูกตกที่สวนผึ้ง ประสบการณ์ช.. เนื้อหาโดย rommy1424                 ช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เมื่อหลายเดือนก่อน เราและพี่ชาย ได้เดินทางไปอำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี เพื่อไปทำบุญ ขณะที่รถกำลังวิ่งไปอย่างช้า ๆ เพื่อดูวิวรอบ ๆ ก็เห็นลูกหมาตัวเล็กวิ่งอยู่บนถนน พี่ชายเราก็จอดรถลงไปดู ซึ่งในบริเวณนั้นห่างไกลบ้านคนมาก ลูกหมาตัวนี้วิ่งกระดิ่งหางเข้ามาหาไม่กลัวคนเลย พี่เราอุ้มมันแล้วเดินดูรอบ ๆ ว่ามีแม่หมาหรือมีพี่น้องมันอีกไหม ปรากฏว่าไม่มี (อนุมานได้ว่ามันน่าจะโดนเอามาปล่อย) เลยเอามันขึ้นรถ พี่ชายส่งมันให้เรา     "ไอ้เราก็ทาสแมว"    จะให้อุ้มหมามันไม่ได้(เสียงสูง) "เสียภาพลักษณ์หมด"           แต่อะนะก็ต้องเอานางนอนที่เบาะหัวนางหนุนขาเราไว้ พอถึงวัดเราและพี่ชายก็ลงไปทำบุญ พอทำบุญเสร็จ จึงเรียนถามเจ้าอาวาสว่าจะเอาหมาน้อยตัวนี้ไว้ที่วัดได้ไหมค่ะ เจ้าอาวาสท่านบอกว่าได้ แต่เท่าที่ดู มันไม่น่ารอดเพราะมีหมาเจ้าถิ่นตัวโตอยู่หลายตัว เลยตัดสินใจอุ้มมันขึ้นรถ แล้วโทรบอกแม่ ซึ่งแม่บอกว่าอย่าเอามา เพราะเจ้านายที่บ้านท่านอาจไม่พอใจ (แมวเหมียวสายโหด) ระหว่างทางแวะซื้อแยมโรลให้นางกินเพราะไม่รู้เอาอะไรให้นางกินง่าย ๆ ในรถ “อุ๊ต๊ะตกใจอย่างแรง” นางกินเก่งมากตัวนิดเดียว กินหมดอันในเวลาไม่กี่นาที พอถึงบ้าน นางหมาน้อยวิ่งเข้าบ้านเหมือนเป็นเจ้าของบ้านที่ออกไปเที่ยวมา แม่เราตั้งชื่อนางว่า "โอชิน" แม่บอกว่า โอชินเป็นชื่อนางเอก ซีรีย์ญี่ปุ่น บทประมาณว่าเป็นผู้หญิงแกร่งสู้ชีวิต ทั้งที่เราอยากตั้งชื่อนางว่า “แยมโรล” เพราะนางชอบกินแยมโรลมาก ๆ         แต่อะนะเมื่อแม่ตั้งชื่อว่า   ”โอชิน” ก็ต้องตามนั้นล่ะ และแล้วโอชินก็เป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน    นางใช้ความขี้เล่น ร่าเริง และแสนรู้ ตกแม่เราได้ไม่กี่นาที  ทั้งที่แม่เราถวายตัวเป็นทาสแมวมานับสิบปี และตกรถพ่วงข้างขายกับข้าว เป็นขนมได้เกือบทุกวัน นอกเหนือจากสิ่งอื่นใด จุดประสงค์ที่แท้จริงที่เราอยากบอกทุก ๆ คน คือ ยังมีหมาแมวอีกมากมายที่ต้องไร้บ้าน อยู่อย่างลำบาก เพราะความไม่รู้จักคำว่า “ความรับผิดชอบ” เราอยากให้คุณที่คิดจะเลี้ยงน้องหมาน้องแมว ถามตัวเองเยอะ ๆ ก่อนจะซื้อน้องมาเลี้ยง ว่าพร้อมจริงไหม เพราะน้องอายุยื่นเป็นสิบปี สำหรับเขาเราคือโลกทั้งใบของเขาค่ะ